Patti Smith: Η ποιητικη φωνη που βαφτισε την πανκ στο Ηρωδειο

Η Patti Smith φτάνει τον Ιούλιο στην Αθήνα για να ανέβει για μία και μοναδική φορά στη σκηνή του Ηρωδείου και να θυμίσει στο κοινό που θα την παρακολουθήσει όλα εκείνα που ενέπνευσαν περασμένες γενιές και θα μπορούσαν να αποτελέσουν εφαλτήριο και για τις σημερινές.

Το νεαρό κορίτσι από το Νιου Τζέρσι που ζυμώθηκε με στίχους ποιητών και αφέθηκε σχεδόν ενστικτωδώς στη γοητεία της μουσικής, τα έζησε όλα και τα έζησε έντονα… Σχεδόν 40 χρόνια μετά το πρώτο της άλμπουμ κι έχοντας δημιουργήσει τον δικό της προσωπικό μύθο μπορεί ακόμα να αφηγείται αλλά και να τραγουδάει για τα όνειρα μίας ζωής, όπως αυτά αποτυπώνονται στο κομμάτι Dreams of Life.

Η Patti Smith υπήρξε από την αρχή μία προσωπικότητα με διττή φύση. Οι λέξεις και οι μουσικές ήταν άρρηκτα συνδεδεμένες για την ίδια, ενώ η έννοια του ανθρώπου, της ελευθερίας και του έρωτα την ακολουθούσε από τα πρώτα της βήματα…
Η γλώσσα της ήταν σκληρή για τα δεδομένα της εποχής, ήταν κάπως αταίριαστη, σχεδόν απροσάρμοστη. Βέβαια αυτό μάλλον δεν της προκαλούσε καμία εντύπωση, άλλωστε ήταν κάτι που το είχε συνηθίσει. Όπως είχε δηλώσει και η ίδια σε συνέντευξη της, από τότε που ήταν παιδί ένιωθε σαν να έχει έρθει από κάπου αλλού (Guardian).
Και μάλλον κάπως έτσι ήταν, καθώς με το ντεμπούτο άλμπουμ της Horses ανατάραξε τα καλλιτεχνικά κύματα της τότε μουσικής σκηνής, τραβώντας αιφνίδια τα βλέμματα επάνω της. Δεν ήταν μόνο οι συνθέσεις του δίσκου, οι οποίες και έθεσαν τις βάσεις για την μετέπειτα δημιουργία της πανκ σκηνής, ούτε το ιδιαίτερο στυλ ερμηνείας της, ήταν κάτι περισσότερο από αυτό. Ήταν οι στίχοι και οι λέξεις που έμπλεξαν την ποίηση της Γαλλίας του 19ου αιώνα με έναν πιο “βρώμικο” ήχο. Τα τραγούδια της χωρούσαν την αφήγηση μίας λεπτομερούς ιστορίας με αρχή, μέση και τέλος, ήταν κάτι μεταξύ ποίησης και νουβέλας, ένα είδος μουσικής που είχε οριστικά αποκτήσει το δικό του κοινό…

H κοπέλα που έφτασε ένα βράδυ στη Νέα Υόρκη και τριγυρνούσε πάντα μαζί με τα χαρτιά της, μία περιπλανώμενη ποιήτρια του δρόμου όπως θα έλεγαν τότε, απέκτησε σταδιακά τη δική της μπάντα. Οι μουσικές της αναζητήσεις συνεχώς εξελίσσονταν και σύντομα απέκτησε έναν πιο ώριμο - ολοκληρωμένο ήχο, ο οποίος χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως μία ροκ μεταστροφή η οποία άφηνε πίσω τους πανκ πειραματισμούς και τους κατέτασσε στην εποχή των άγριων νιάτων. Παράλληλα η συγγραφή έδειχνε να την κερδίζει ολοένα και περισσότερο. Τα τραγούδια της άρχισαν να αποκτούν νέο ύφος, η πρόζα και ο κοφτός τρόπος ερμηνείας άρχισαν να αντικαθιστούν το πρότερο δισκογραφικό της παρελθόν, αναδεικνύοντας την λογοτεχνική της πλευρά, χωρίς όμως να χάνεται ή να μειώνεται η μουσική της υπόσταση.
Η Smith παρατηρούσε, έγραφε, ερωτευόταν και τραγουδούσε. Ήταν σαν ένα κύμα με πολλές όψεις, όπως περιγράφει και το κομμάτι Wave που μοιάζει να αποτελεί έναν ιδανικό συνδυασμό όλων αυτών στοιχείων που συνθέτουν το προφίλ της.

Με έντεκα studio album και δεκαέξι βιβλία στο ενεργητικό της θα έλεγε κανείς πως ήρθε η στιγμή που θα μπορούσε να αποσυρθεί, έχοντας αφήσει ένα μεγάλο όγκο υλικού για τους επόμενους. Ωστόσο, η ανήσυχη φύση που κάποτε τραγούδησε το Because the night έχει ακόμα πολλά να προσφέρει. Όπως ανέφερε σε τηλεοπτική της συνέντευξη «Μου αρέσει η ζωή, όσα μπορούν οι άνθρωποι να προσφέρουν, ακόμα και μία κούπα καφέ μπορεί να αποτελέσει για μένα έμπνευση…»

Μέσα από τα μουσικά και γραπτά κείμενα της ξαναζωντανεύουν αναμνήσεις άλλων εποχών... Ανατρέχει στις νύχτες που πειραματίζονταν με ουσίες και ονειρεύονταν -με τον δικό τους τρόπο- να αλλάξουν τον κόσμο, συζητώντας με σπουδαία πρόσωπα από την ιστορία της μουσικής βιομηχανίας και αποτυπώνοντας εκείνες τις στιγμές μέσα από το φακό του αγαπημένου της Robert Mapplet horpe ή αλλιώς δύο ανθρώπων που ήταν απλώς παιδιά (Just Kids-2010).

Η λεπτή φιγούρα που ξεπήδησε στα ’70ς, με το δικό της αστέρι στο Rock and Roll Hall of Fame (2007) και έχοντας ως ορόσημο τις λέξεις του Ρεμπώ και του Μπλέικ, συνδέθηκε στο μυαλό κάποιων με την undergroundσκηνή της εποχής, αποδεικνύοντας πως η μονοτονία δεν αποτέλεσε ποτέ στοιχείο του χαρακτήρα της. Μάλλον το αντίθετο…