Ο Αλκινοος Ιωαννιδης ξανα με κοντο μαλλι για τη "Σαμια"

20 χρόνια μετά ο Αλκίνοος Ιωαννίδης ερμηνεύει ξανά τον ίδιο ρόλο με τότε. Τον Μοσχίονα. Αυτόν τον ρόλο υποδύθηκε το 1993 στο ξεκίνημά του, που ταλαντευόταν ανάμεσα σε υποκριτική και τραγουδοποιία, έχοντας μόλις αποφοιτήσει από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Τελικά τον κέρδισαν τα τραγούδια αλλά η αγάπη του για το θέατρο παραμένει πάντα ζωντανή.

Ποιο είναι όμως το έργο που κάνει τον Αλκίνοο Ιωαννίδη να κόψει κοντά τα μαλλιά του; Κάτι που δεν έχει κάνει εδώ και πολλά χρόνια. Ο λόγος για το έργο του Μενάνδρου «Σαμία» με την αναβίωση του οποίου ο Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου επανέρχεται στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, στις 18 και 20 Ιουλίου, έπειτα από τέσσερα χρόνια απουσίας. Η παράσταση είναι ένα «πολύχρωμο κωμειδύλλιο με άσματα» όπου πρωταγωνιστούν και πάλι έπειτα από 20 χρόνια οι: Αλκίνοος Ιωαννίδης, Κώστας Δημητρίου, Σπύρος Σταυρινίδης και Σταύρος Λούρας, ενώ τον ομώνυμο ρόλο υποδύεται η Στέλλα Φυρογένη.

Το έργο είναι σε ελεύθερη απόδοση των Γιάννη Βαρβέρη και Εύη Γαβριηλίδη και είναι ένα από τα τέσσερα σωζόμενα έργα του αρχαίου συγγραφέα της Νέας Αττικής Κωμωδίας Μενάνδρου, στο οποίο μπλέκονται οι ερωτικές σχέσεις του πλούσιου πατέρα Δημέα με την εταίρα Χρυσίδα και τις σχέσεις του γιου του Μοσχίωνα με μια φτωχή γειτονοπούλα.

Ο ποιητής Γιάννης Βαρβέρης στην έκδοση της μετάφρασης σημειώνει: «ο Μένανδρος, εισηγητής μιας ευρύτατης θεατρικής φόρμας που επηρέασε τη ρωμαϊκή κωμωδία, την κομέντια ντελ άρτε μέχρι και το βουλεβάρτο, όφειλε να επιδοτηθεί σκηνικά με μιαν, ίσως αυθάδη, ένεση δροσιάς».

Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης σε σημείωμά του μετά την πρεμιέρα του έργου στη Λευκωσία εκτός των άλλων αναφέρει: Όσο σπούδαζα στο Εθνικό Θέατρο, τις καλοκαιρινές νύχτες ξάπλωνα σε μια κουβέρτα, κάτω από τα δέντρα της Επιδαύρου (μέχρι σήμερα, όποτε πηγαίνω, κατασκηνώνω). Τη μέρα, στη ζούλα, έμπαινα να δω πρόβα. Τα απογεύματα, τρύπωνα από νωρίς, βλέποντας το φως να γέρνει, νιώθοντας τις αρχαίες πέτρες να δροσίζουν, περιμένοντας το σκοτάδι που θα φώτιζε, με την αρχή της κάθε παράστασης, τον κόσμο όλο. Όσο κι αν αγαπήσει, χαρεί, πονέσει, τραγουδήσει, ταξιδέψει ή προσευχηθεί κανείς, η εμπειρία αυτή παραμένει ανεκτίμητη!

Σκηνικά-κοστούμια: Γιώργος Ζιάκας, χορογραφίες: Ισίδωρος Σιδέρης, μουσική: Μιχάλης Χριστοδουλίδης