- ''Lana ειναι μονο μια'' - ''Μπα, εγω ειδα περιπου χιλιες στη Μαλακασα'' .


Σε μια εποχή που, δόξα τω Θεώ, υπάρχει το ίντερνετ και μπορείς να δεις πώς μοιάζει και κυρίως πώς ακούγεται ζωντανά η Lana Del Rey, είναι χάσιμο χρόνου να απογοητεύεσαι από την γενικά αδύναμη φωνή της στις συναυλίες. Είναι σαν να πηγαίνεις στο Aquarium της Βαρκελώνης και να φεύγεις απαρηγόρητος επειδή δεν είδες τυραννόσαυρους. Συμβουλή. Μην ψάχνεις κάτι που δεν υπάρχει και επομένως μην σκας γι’ αυτό.
Το τελευταίο πράγμα που σε κέρδισε στο οικοδόμημα Lana είναι η φωνή της. Επειδή όμως haters gonna hate, το δεύτερο πράγμα που ακουγόταν πιο πολύ στο Terra Vibe μετά τις στριγγλιές των μαθητριών ήταν τα σχόλια για τη μέτρια φωνή της.
Θαύματα δεν γίνονται. Η Lana τραγούδησε σίγουρα καλύτερα από εκείνο το οικτρό live στο Saturday Night Live που την όρισε ως άφωνη στη συνείδηση των πληθών, αλλά οι φωνητικές της δυνατότητές είναι περιορισμένες. Το δυνατό της χαρτί είναι το χτισμένο προφίλ της προσιτής σούπερ σταρ, το οποίο συντηρεί καλύτερα κι απ’ όσο ερμηνεύει τα κομμάτια του ο καλύτερος τραγουδιστής του κόσμου, αλλά και τα τραγούδια της, τουλάχιστον στη στουντιακή τους εκτέλεση



Πιστή στο setlist του 'The Paradise Tour', η Lana ξεκίνησε με το 'Cola' και το 'Body Electric' με τη φωνή της να έχει μείνει πίσω στη Νέα Υόρκη. Από το 'Blue Jeans' και ιδιαίτερα το 'Born To Die' που ακολούθησαν, η φωνή της δυνάμωσε και σταθεροποιήθηκε σε ένα καλύτερο –τηρουμένων των αναλογιών και της πραγματικότητας- επίπεδο.
Αν η Lana απέφευγε να απολογηθεί για τη χαμηλή ένταση της φωνής της (δικαιολογία τύπου "ούρλιαζα όλη την εβδομάδα, οπότε συγχωρήστε με που δεν θα είμαι τόσο loud"), θα τη στήριζα ακόμα περισσότερο για τη μέτρια live φωνή της.


Η Lana τραγούδησε σίγουρα καλύτερα από εκείνο το οικτρό live στο Saturday Night Live που την όρισε ως άφωνη στη συνείδηση των πληθών.
 
 
  Γιατί θα τη στήριζα; Γιατί όλο το υπόλοιπο που έδειξε στη Μαλακάσα είναι κανονικοί, ατόφιοι λόγοι να την αγαπήσεις. Κατ' αρχήν, είναι fashion icon (αυτό και πολλά άλλα ανέλυσε υπέροχα η Εύη Χουρσανίδη σε ένα εκτενές προφίλ για τη Lana). Το απέδειξε η ίδια στη σκηνή ακόμη και με το πιο λιτό άσπρο φόρεμα που πιάνει χώρο στη γκαρνταρόμπα της και τη τζούρα που ρούφηξε επιδεικτικά μετά το τέλος του 'Cola', το απέδειξαν και τα εκατοντάδες κοριτσάκια (φανατικές 8χρονες με τον μπαμπά τους έως φανατικές 19χρονες με το μπαμπά τους απέξω) που φόραγαν σορτσάκια μέχρι το λαιμό και λουλούδια στα μαλλιά.




Ορκίζομαι ότι είδα κορίτσι να φοράει στο κεφάλι ολόκληρο στεφάνι με άσπρα και κόκκινα γαρύφαλλα(;), χοντρό, κανονικό, από αυτά που φτιάχνουμε την Πρωτομαγιά και κρεμάμε σε καρφί έξω από το σπίτι.




Επίσης, για όσες οκτάβες χάνει η Lana, βγάζει ψυχούλα επί δέκα. Μπορεί να είναι καλή ηθοποιός, μπορεί να το 'παίζει' (αν και αμφιβάλλω πολύ ότι δεν είναι έτσι στ’ αλήθεια), αλλά η Lana δείχνει ο πιο ευαίσθητος άνθρωπος που περπάτησε στη Γη κι ο πιο ευτυχισμένος συνάμα, που (επιτέλους) αυτό που παλεύει τόσα χρόνια (να γίνει σταρ μαζικής κατανάλωσης δηλαδή) ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια της.


Ορκίζομαι ότι είδα κορίτσι να φοράει στο κεφάλι ολόκληρο στεφάνι με άσπρα και κόκκινα γαρύφαλλα(;), χοντρό, κανονικό, από αυτά που φτιάχνουμε την Πρωτομαγιά.


Δεν έχω ξαναδεί live στη ζωή μου, στο οποίο ο καλλιτέχνης φεύγει από τη σκηνή πριν το δεύτερο τραγούδι και κατεβαίνει να υπογράψει αυτόγραφα στο κάγκελο μέσα σε σχεδόν 6-7 λεπτά απόλυτου κενού που τα κοριτσάκια τη βλέπουν από το video wall και τσιρίζουν ξανά. Γι’ αυτό κάνει αυτή τη δουλειά η Lana. Για να απορροφήσει και το παραμικρό ηλεκτρικό φορτίο αγάπης από τους θαυμαστές της. Δεν είναι εδώ για να μας δείξει πόσο σπάνια φωνή έχει και θα ‘πρεπε τουλάχιστον να εκτιμάται αυτή η ειλικρίνεια.

 Πώς να μη σεβαστείς τη Lana που ξέροντας τη χτυπητή αδυναμία της, επιλέγει να μην έχει backing vocals στις συναυλίες της, ρισκάροντας και 'πετυχαίνοντας' να ακούει όχι και τόσο ευγενικά σχόλια από κάθε ενδιαφερόμενο να κρίνει; Και στην τελική, η φωνή της Lana ήταν χαμηλά, αλλά η ένταση της μπάντας της ήταν ακόμη χαμηλότερη, ενώ υπήρχε και κουαρτέτο εγχόρδων! Δηλαδή, πάρε την (όποια) φωνή, ξεκάθαρη, σκέτη, απροστάτευτη και κάνε ό,τι νομίζεις μαζί της.





Η Lana δήλωνε ενθουσιασμένη με το κοινό, το οποίο τη σιγόνταρε σε κάθε τραγούδι και συνέχιζε να τραγουδάει με αυτή τη γλυκιά και αμήχανη κατάθλιψη στο πρόσωπο. Και δώσ’ του στριγγλιές από το βάθος.


Πώς να μη σεβαστείς τη Lana που ξέροντας τη χτυπητή αδυναμία της, επιλέγει να μην έχει backing vocals στις συναυλίες της;


Να σημειωθεί εδώ ότι ο χοντροκομμένος διαχωρισμός της πεδιάδας μπροστά από το Terra Vibe σε VIP και χώρο για τον υπόλοιπο κόσμο ήταν μια συγκλονιστικά κακή ιδέα, αφού ο χώρος των VIP δεν γέμισε ποτέ και η εικόνα από τη σκηνή έσπαγε στα δύο. Σκόρπια διαδήλωση μπροστά στη σκηνή και κόσμος πηγμένος από το κάγκελο των απλών εισιτηρίων και πίσω.

  Η εύθραυστη Lana τραγούδησε και στην Αθήνα τις διασκευές των 'Blue Velvet' και ένα μέρος του 'Knockin' on Heaven's Door', με το λαρύγγι της να μπαίνει σε νέες (αχρείαστες) περιπέτειες. Πάντως, στο 'Summertime Sadness' και το 'Video Games' ήταν κυρία.


Χωρίς προφανή λόγο, περπατώντας προς την ανατολική έξοδο του Terra Vibe, έψαχνα το Σάκη Ρουβά που αν άκουγε ή αν έβλεπε τον παροξυσμό των κορασίδων για τη Lana σίγουρα θα ζήλευε λιγάκι. Δεν τον είδα. Επίσης, δεν είδα το λόγο να γράψω ότι αυτό ήταν ένα από τα χειρότερα live που έχω δει. Δεν ήταν. Tο ξαναγράφω: Τα πάντα είναι θέμα προσδοκιών.
Στο τέλος της ημέρας, θα είναι για πάντα win (και μάλιστα σπάνιο) να έρχεται στην Ελλάδα ένας σταρ τη στιγμή της απογείωσης του. Και η Lana δεν απογειώθηκε με άριες. Απογειώθηκε με συμπαθέστατα ποπ τραγούδια και μελωδίες.



Στο κάτω κάτω, τα κοριτσάκια που ούρλιαζαν και οι πιστοί της fans (είχα έναν δίπλα μου και, πίστεψέ με, δεν φορούσε ούτε στεφάνι στο κεφάλι ούτε κοντό σορτς -είναι και πατέρας βλέπεις) θα είναι πανευτυχείς σήμερα. Όσοι 'υπέφεραν ', ήρθαν στη Μαλακάσα για να 'υποφέρουν'. Δεν νομίζω να τους γκρέμισε τα όνειρα η Lana, γιατί α) δεν είχαν όνειρα για τη Lana και β) η ίδια δεν τους υποσχέθηκε κάτι που δεν μπορεί να κάνει.
Να με συγχωράτε, αλλά εγώ θα πάω με την ψυχούλα. Εσείς;
(Φωτογραφίες: Θοδωρής Μάρκου)

 Πηγή: Cosmo.gr