Το «Εξπρές του Μεσονυχτίου». ...Η αληθινη ιστορια που εγινε ταινια!!!

Αφού παρέλαβε κρυμμένα σε ένα βιβλίο 2.700 δολάρια από την οικογένεια του, δωροδόκησε τον γιατρό των φυλακών, ώστε να μεταφερθεί για λόγους υγείας στη φυλακή του Βοσπόρου. Το νησί που βρισκόταν η φυλακή επικοινωνούσε με την στεριά με τα φέρι μποτ, τα οποία έκαναν καθημερινά δρομολόγια, αλλά δεν αγκυροβολούσαν ποτέ στο νησί. Μια νύχτα ξέσπασε καταιγίδα και ένα από τα πλοιάρια δεν κατάφερε να φύγει από το νησί. Ήταν η κατάλληλη ευκαιρία για να δραπετεύσει. «‘Η θα τα κατάφερνα ή θα με σκότωναν. Όπως και να έχει ήμουν ήδη ελεύθερος», είχε γράψει αργότερα στο βιβλίο του...
Η δραπέτευση στην Ελλάδα Αφού πήρε τη βάρκα που ήταν δεμένη στο φερι μποτ έφτασε στη στεριά και κρύφτηκε τρεις ημέρες στην Τουρκία. Άλλαξε το χρώμα των μαλλιών του σε μαύρο για να μην τον αναγνωρίσουν και κατευθύνθηκε προς τα ελληνικά σύνορα. Τότε βούτηξε στον Έβρο ποταμό και αφού κολύμπησε κατά μήκος του, συνελήφθη από Έλληνες στρατιώτες. Ήταν ελεύθερος. Από εκεί οι Έλληνες τον μετέφεραν στη Θεσσαλονίκη και τον ανέκριναν για αρκετές ημέρες για να μάθουν πως έφτασε στα σύνορα και πως διέφυγε από τους Τούρκους στρατιώτες, όπως είχε δηλώσει. O Μπίλι Χέιζ στην Αμερική Έπειτα από τρεις εβδομάδες οι ελληνικές αρχές τον απέλασαν στη Φρανκφούρτη και επέστρεψε στην Αμερική, όπου τον περίμεναν οι γονείς του. Με το που επέστρεψε σπίτι του ξεκίνησε να γράφει βιβλίο για την εμπειρία του, με τίτλο «Το εξπρές του Μεσονυχτίου», έκφραση που χρησιμοποιούσαν οι φυλακισμένοι για την απόδραση από τη φυλακή.

Η ταινία «Εξπρές του Μεσονυκτίου» Ο Όλιβερ Στόουν διάβασε την αυτοβιογραφία του, συναντήθηκε μαζί του και σε λίγες εβδομάδες έγραψε ένα κινηματογραφικό σενάριο. Στη συνέχεια προσέγγισε τον σκηνοθέτη Άλαν Πάρκερ και αποφάσισαν να γυρίσουν μια ταινία, βασισμένη στην ιστορία του Χειζ. Οι ηθοποιοί που ήταν υποψήφιοι να υποδυθούν τον Χέιζ ήταν ο Τζον Τραβόλτα και ο Ρίτσαρντ Γκιρ. Τελικά τον ρόλο ανέλαβε ο Μπραντ Ντέιβις, παρόλο που καθυστέρησε στην προγραμματισμένη οντισιόν δύο ώρες. Τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν στη Μάλτα, καθώς οι τούρκικες αρχές δεν έδωσαν άδεια στην παραγωγή να πάει στην Κωνσταντινούπολη, γιατί θεωρούσαν ότι το περιεχόμενο της ταινίας δυσφημούσε τη χώρα....

Στην Τουρκία η ταινία ήταν απαγορευμένη για πολλά χρόνια. Πρώτη φορά προβλήθηκε το 1992 από ιδιωτικό σταθμό. Σύμφωνα με τον Χέιζ, οι Τούρκοι είχαν δίκιο, καθώς η ταινία ήταν πιο βίαιη από την πραγματικότητα και παρουσίαζε με αρνητικό τρόπο τον τούρκικο λαό. Πριν από την έναρξη των γυρισμάτων, ο σκηνοθέτης Άλαν Πάρκερ μοίρασε σε όλους ένα χαρτί που έγραφε «Πρόθεση μου είναι να κάνω μια βίαιη, χωρίς συμβιβασμούς, ωμή ταινία. Δεν πρόκειται να είναι μια συνηθισμένη ταινία με θέμα τη φυλακή, αλλά θα δημιουργήσουμε μια φυλακή που κανείς μέχρι τώρα δεν έχει ξαναδεί»....
Η ταινία περιείχε σκηνές βίας και σεξουαλικής κακοποίησης που σόκαραν το κοινό. Ενώ στην πραγματικότητα ο Χέιζ βίωσε την εξαθλίωση και τη βια στη φυλακή και είχε έρθει κοντά με έναν Γάλλο συγκρατούμενο, όπως είχε δηλώσει,  ποτέ δεν έκοψε τη γλώσσα φυλακισμένου όπως συμβαίνει στο σενάριο, ούτε σκότωσε τον φύλακα για να αποφυλακιστεί. Το «Εξπρές του Μεσονυχτίου» θεωρείται από τις καλύτερες ταινίες που γυρίστηκαν τη δεκαετία του ’70 και είχε έξι υποψηφιότητες για Όσκαρ, κερδίζοντας το Όσκαρ διασκευασμένου σεναρίου και μουσικής....